قایق پرنده به هواپیمایی گفته می شود که قابلیت نشست و برخاست روی آب را داشته و علاوه بر آن قادر باشد با استفاده از بدنه خود روی آب شناور بماند. به عبارت دیگر قابلیت نشست و برخاست این پرنده روی آب با استفاده از شکل خاص بدنه آن محقق می شود.
تاریخچه این هواپیماها به نیمه اول قرن بیستم بازمی گردد، در آن دوران به دلیل نبود باندهای پهن و بلند ، آب گزینه مناسبی برای فرود هواپیما به ویژه برای انواع سنگین تر هواپیماها به شمار می رفت و همین امر انگیزه ای برای توسعه هواپیماهای آب نشین بسیاری شد. در جنگ جهانی دوم نیز این دسته از هواپیماها به دلیل نقش موثرشان در لجستیک و پشتیبانی و نیز نجات خلبانانی که هواپیمایشان سقوط کرده بود ، مورد توجه قرار گرفتند.
اما امروزه این هواپیماها به دلیل توانایی شان در انجام ماموریتهایی نظیر مبارزه با حریق و حمل و نقل هوایی در مناطق جزیره ای اهمیت خود را حفظ کرده اند.
البته در دو دهه اخیر تلاش هایی شده تا از یکنواخت بودن سطح آب استفاده شده و با پرواز دادن هواپیماها در نزدیکی سطح آب، کارایی آیرودینامیکی هواپیما برای انجام ماموریت های خاص افزایش داده شود. بدین ترتیب که کارایی آیرودینامیکی هواپیما با پرواز در مجاورت سطح آب و برخورداری از «اثر زمین» افزایش یافته و متعاقبا این امر موجب افزایش مداومت پروازی هواپیما گردد.
قایق های پرنده ای که بدین ترتیب طراحی می شوند می توانند از جمله در ماموریت های گشت زنی دریایی مورد استفاده واقع شوند.

دیدگاه‌های دیگران ()